این روزها که همه جا پر شده از خبرهای نا خوش آیند، استرس و فشار زندگی بیشتر از هر زمان دیگه ای شده و امید به آینده خیلی کم رنگ شده، همه یه جورایی منتظر هستند تا یکی بیاد و اوضاع رو روبه راه کنه، حالا هر کسی فراخور باورها و اعتقاداتش.
من باور دارم که امروز راهی نداریم جز این که خودمون برای خودمون آستین بالا بزنیم. انتظار رخ دادن معجزه رو ندارم. فکر هم نمی کنم که قراره دنیا رو عوض کنم. فقط می دونم که آخرین سنگر نجاتم، استقامت روحی و باورهای بنیادین درونی خودمه. داستانیه که برای زندگی خودم تعریف می کنم و حالا که به این سن رسیدم (الان 40 سالمه) به تجربه خودم و با مطالعه کتاب های ارزشمند اندیشمندان معاصر و درگذشته، بیشتر و بیشتر به این باور رسیده ام که بهترین کاری که می شه کرد اینه که تلاش کنم، هر چند خیلی محدود و کوچک، دنیا را به جایی بهتر از اونی تبدیل کنیم که تحویل مون دادند.
اگر شما هم با من هم عقیده ایید، همراهم شوید تا گام به گام در این راه طولانی به پیش برویم و در کنار هم و با ایجاد تغییرات کوچک ولی مداوم روزمره، تغییرات بزرگی ایجاد کنیم در زندگی خودمون و اطرافیان مون. هرگز اهمیت کارهای کوچک ولی مداوم رو دست کم نگیرید!
طبقه بندی موضوعی
کلمات کلیدی
بایگانی
- آبان ۱۳۹۸(۱)
- مهر ۱۳۹۸(۵)
- شهریور ۱۳۹۸(۵)
- مرداد ۱۳۹۸(۶)
آخرین مطلب
-
۹۸/۰۸/۱۱یازده عادت مخرب که باید ترک کنیم
-
۹۸/۰۷/۳۰هر اشتباهی بخشودنی نیست
-
۹۸/۰۷/۲۷هوش احساسی (بخش دوم)
-
۹۸/۰۷/۲۰هوش احساسی (بخش نخست)
-
۹۸/۰۷/۱۳فرهنگ میان بر
-
۹۸/۰۷/۰۶مولد بودن در هرج و مرج
-
۹۸/۰۶/۳۰ساخت عادت به کمک استراتژی های نظامی سان تسو
-
۹۸/۰۶/۲۳موفقیت: شانس یا تلاش؟
-
۹۸/۰۶/۱۶تسلیم شویم یا تلاش کنیم؟
-
۹۸/۰۶/۰۹عکس زیبای لحظه پیروزی
پیوندهای روزانه
پیوندها